Մի օր, երբ ես դեռահաս էի, հայրս և ես հերթում էինք կանգնել, կրկեսի տոմսեր գնելու համար ։ Վերջապես, մեր և դրամարկղի միջև մնացել էր միայն մեկ ընտանիք ։
Այս ընտանիքը մեծ տպավորություն թողեց ինձ վրա ։ Նրանք ունեին ութ երեխա, գուցե մինչեւ 12 տարեկան. Պարզ էր, որ նրանք չունեին շատ գումար. Նրանց հագուստը թանկ չէր, բայց նրանք բոլորը մաքուր էին եւ կոկիկ:
Երեխաները իրենց պարկեշտ էին պահում,նրանք բոլորը հերթ էին կանգնել, ծնողների ձեռքը բռնած ։ Նրանք ոգեւորված զրուցում էին ծաղրածուների, փղերի եւ այլ գործողությունների մասին, որոնք նրանք կտեսնեին ելույթի ժամանակ: Ակնհայտ դարձավ, որ նրանք երբեք չէին եղել կրկեսում. Այս միջոցառումը պետք է լիներ առաջինը իրենց երիտասարդ կյանքում.
Գանձապահը հարցրեց հորը, թե որքան տոմս էր նա ուզում գնել. «Խնդրում եմ, թույլ տվեք գնել ութ մանկական տոմսեր եւ երկու չափահաս տոմս, որպեսզի կարողանամ իմ ամբողջ ընտանիքը կրկես տանել»:
Գանձապահը հայտնեց բոլոր տոմսերի ամբողջական արժեքը . Կինը բաց թողեց ամուսնու ձեռքը, իսկ տղամարդու շուրթերը սկսեցին դողալ ։ «Որքան դուք ասացիք։»
Գանձապահը կրկնեց գինը: Նրա գումարը չէր բավականացնում.
Ինչպես պետք էր նա շրջվեր և ասեր իր ութ երեխաներին, որ նա չունի բավարար գումար կրկես տանելու համար ։
Տեսնելով, թե ինչ է կատարվում, հայրս գրպանից 5 դոլար հանեց և գցեց գետնին ։»Կներեք, պարոն, ձեր գրպանից ընկավ»:
Տղամարդը հասկացել էր, թե ինչ էր կատարվում ։ Նա օգնություն չէր խնդրել , բայց, իհարկե, բարձր էր գնահատել նրան այս հուսահատ, սրտաճմլիկ, անհարմար իրավիճակում. Նա նայեց ուղիղ հորս աչքերին, վերցրեց նրա ձեռքը և ամուր սեղմեց , իսկ նրա շուրթերը դողում էին, երբ նա պատասխանեց. Դա իսկապես շատ բան է նշանակում իմ և իմ ընտանիքի համար» ։
Մենք հայրիկիս հետ վերադարձանք մեքենայի մոտ և տուն գնացինք ։ Այդ երեկո մենք չէինք հայտնվել կրկեսում, բայց այդ մասին ոչ մի կաթիլ չէինք զղջում։
Նյութը հրապարակման պատրաստեց zhamanc.ru-ն